Ugašena su skoro sva preduzeća Srpske i Bosne i Hercegovine, pa šta onda Prvog maja da slavimo?
U Republici Srpskoj juče je obilježen Međunarodni praznik rada, neradni dan, idealan za odmor u prirodi u šta se svake godine i pretvara.
Osim deklarativnih borbi za prava radnika u izjavama za medije, ništa značajnije nije se desilo juče u Republici Srpskoj, a nije bilo ni protesta, kao u Federaciji, pa se da zaključiti da su radnici i te kako zadovoljni uslovima rada, primanjima i najnižom platom od 590 KM (u slučaju da dio ne moraju vraćati u koverti poslodavcu) i ostalo, toliko zadovoljni da jedva čekaju da idu iz „zemlje nerada“. Vječita predsjednica Sindikata RS Ranka Mišić izjavila je da je ovogodišnji Praznik rada jedan je od najtežih zbog galopirajuće inflacije.
“Savez sindikata će tradicionalno poslati poruke prije svega poslovnoj zajednici i Vladi RS, samo sa jednim ciljem – popravite standard radnika, jer je to najveće bogatstvo koje Srpska ima”, rekla je u intervjuu za Capital Mišićeva.
A kako sačuvati radnike u zemlji u kojoj su ugašene skoro sve fabrike, a uslovi rada i opšte nezadovoljstvo sistemom vlasti na vrhuncu? Vladajući nemaju rješenje, sem neznantnih povećanja plata koje u vremenu divljanja cijena ne predstavljaju sigurno tlo za radnike, i nacionalističke retorike zbog koje zaboravimo da je litar ulja skoro 6 KM.
U Istočnom Sarajevu traju posljednji vapaji jedinog proizvodnog preduzeća da, uprkos perspektivoj budućnosti i mogućnosti proizvodnje i plasmana proizvoda na strano tržište, ostane i opstane. Naravno, riječ je o MOFAS-u u Lukavici koji je dio nekadašnjeg giganta FAMOS-a koji je zapošljavao oko 12.000 radnika u 12 fabrika širom BiH, a čak polovina ih je bila zaposlena u proizvodnom kompleksu u Hrasnici kod Sarajeva. Godišnja prodaja bila je vrijedna 400 miliona dolara.
Sada, najvrijednije što MOFAS ima je, osim mašina, atraktivno zemljište u centru opštine Istočno Novo Sarajevo. Postavlja se pitanje šta ćemo kada se rasproda sva opštinska zemlja, hoće li Famos doći na red?
Dalje, o propasti nekadašnjeg giganta Energoinvesta/RAOP i brojnim porodicama u Istočnom Sarajevu koje su ostale bez ikakvih primanja gašenjem ovog preduzeća suvišno je govoriti. Brojne su i malverzacije vezane za uništenje ovog preduzeća, prodaju mašina, a sada se čeka i prodaja zamljišta, podmetnute požare i ostalo za šta još uvijek niko nije odgovarao, a najveće žrtve u ovakvom sistemu vlasti tačnije bezvlašća su obmanuti radnici Energoinvesta koji su godinama čekali da se ispune obećanja vlasti, i na kraju ostali bez naplate ikakvih dugovanja.
Nažalost, čak čak 13,6 miliona maraka iznosi dug koji ostaje nenaplaćen iza tog nekadašnjeg giganta, čija je imovina prvo prodata Rusima, pa završila kod braće Keserović, zetova Zorana Tegeltije i Željka Kovačevića.
Ugašena su i skoro sva preduzeća i privredni giganti Srpske i Bosne i Hercegovine, pa šta onda Prvog maja da slavimo?
Autor: Sanja Vasković
